نبودنت در من قدم می زند،
من زیر ِ باران!
تو دور میشوی، من خیس!
این دِلبری های ِ بهار است،
نیامده دیوانه می کند،
... کوچه را از تنهایی...!
نظــــــر یادتـــــــ نـــــــــره هـــــا
حرمت نگاه دار!
جای، جای گلایه نیست
در سوک آفتاب صحبتی ز سایه نیست..
روز ارچه می رود؛
شب نیز رفتنی ست....
تــــ ـــو چــه بــا صَـــلابتـــــ حڪم میدهــى
ڪهـ
حــواســتـــ را جمـــع ڪُن
و مـــ ــن میمانم
ڪهـ
چگونــهـ جمعــش ڪُنم
وقتى تمــامش پیــشِ تـــ ـــوستــ
دِلَکَـــــ ــــم ...
نبـــض ِ دستـــــــــــانـت را به مــ ــن بـده
تا امـــروز , روز عشــــ ـــق
فــارغ از تمــام ِ
خستگــــی ها و بــــی قــراری ها
آمـــدن ها و رفتـــــــــــن ها
بـــــــودن ها و نبـــــــــــــــــــــــــــــــــــــودن ها
شکستـــن ها و سوختــــن ها
به شــــــوق ِ خلــق ِ احســ ــاس در وجــودی عـــاشق بنویســــــــــــــــــــــــــــــــــم
با دلـــی پُــر از ترنُـــم بـــاران
با دستـــانی پُــر از عطــر بـــاران
و با چشمـــانی پُــر از نـَم نـَم بـــاران
می نویســـم عشــــــــق ...
واژه ای مُقــــــــدس
که لحظــه های ِ دریـــایی ام را
پُـر از امــــ ـــواجی متلاطــــم و خـــــــروشان کـرد
دو نگــاه افســـون شـد
دو دســت درهــَــم گـره خـــورد
هیجــان ِ دو روح , آرامــــــ ـــــش را به شــورش کشــاند
دوستــت دارم ها بر لبــــانمان جـــاری شـد
لَبــــانِمان عــــاشقتـم ها را بر قلــــب هـامـان نقــــاشـی کـرد
بوســــــــــــه ها خلــق شـد
رویـــــاهـا رنگـــــــــ گرفـــت
و دلــی عـــــاشق شـد
حَریــم ی ساختیــم خلــــوت
از جنــس ِ خلســـه های ِ صادقــــانه
از تبــار ِ بوســــه هایی که جـــان گرفــت و جهـــانی بخشیــــد
شــوری در بستـَــر ِ خیــــال
خـــواب را بــــــــی خــواب کـرد
خـــواب ها رنگــی از واقعیـــــت گرفــت
آسمـــان آبـــــی بـود
زمیــن سبــــــــــــز
آرزوهـــــــا ارغـــــــوانی
دل دادیــم , دل بستیــم
عشــــق برایــم همچـون کویـــــــر بـود
که شــب های ِ ســرد ِ هجـــران َ ش را
به وسعــــت ِ آسمـان پُـر ستـــاره اش تـــاب می آوردم
و روزهای ِ پُــر فاصلـ ـــ ــ ــه اش را
با طنیــن ِ صـــــــدای ِ مستـــانه اش دوام می آوردم
بـرای عشــــــق حــدی نبـود
بـرای عشــــــق بــازی مـــــــــــرزی نبـود
گلبـــرگ های ِ یـاس ِ احســـاسم را
عُــریان ِ هیــبت ِ مـــردانه اش کـردم
یه بغــــل مهربـــانی را , تقدیـــم ِ وجـــودش کـردم
تمــام پروانگــــی هایم را
به شـــوق ِ لبخنــــدش پــرواز دادم
آغوشــــم را بـرای نیـــازَش بـاز کـردم
انگشتــــان َ ش تمــــام ِ نـــازهای مـرا نــــــــوازش کـرد
هـم آغـــــــوش لحظــه های تنهــــایی هــم بودیــــــــــــــم
تمـام روزها روز عشـــق بـود
و تمــام شـب ها شـب عشـــق
امـــا ...
هیــــس دِلَکَــــــــم ...!!!
سکـــــــــوت کـن , بی خیـــال ادامـــه ی ایـن عــــاشقانـه ...
بگــذار ایـن ترانــــه همیـن جـا تمـــــام شـود
یکـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ امــروز را
ننـــویس از آمـــدن ها و رفتـــن ها
ننــویس از روز تلــــخ جــــــــــدایی
ننــویس از شکستــن عهـــــــــد ها
ننـــویس از سوختــن قلـــــــــب ها
ننــویس از روزهــایی که دیگــر آرام نخواهنـــد گذشــت
بگـذار عشـــق , بـرای مــن
و آنهــایی که ایـن ترانـــه را می خواننـــــد
مبــــــــارک و مقــــــــــــــدس باقـی بمـاند
پروردگــارا.... بُزرگــا ... معبـــــــودا ...!!!
امــــروز ...
نه عشــــــــق دارم
نه احســــــــــاس
و نه پروانگـــی هـایی که به پــــرواز درآینــــد
امـــروز ...
یک قاصــــدک آرزو دارم
که خستــه از یادگــــــاری ِ ایــام است
و یک قـــــرآن قَسـَـــم
که تـو , فقط تـــو آیــه ی حیـــات عشــــــــــــــق خواهــی بـود
دوستـــت دارم
و جـان مـن امضــــــــــــــــــــای ِ ایـن عهــد و پیمــان اسـت